ديروز يکي از دوستان قديمي را ديدم که لباس نامناسبي را بر تن داشت . گفتم : اين چه ريخت و قيافه ايست ؟ چرا لباس کارتو عوض نکردي ؟گفت : لباس کار چيه ؟! لباس خودمه . گفتم : يعني اينقدر وضعت خراب شده ؟! گفت : درآمدم کفاف هزينه زندگي را نمي ده . گفتم : اول که ديدمت ، ياد فيلم ميليونر زاغه نشين افتادم . گفت : تازه شانس آوردم که خانه و ماشين و طلاهام را قبلاً خريده بودم وگرنه معلوم نبود اوضاعم الان چطور بود . گفتم : پس درست حدس زدم ! الان ميلياردر ژنده پوشي ؟ گفت : آره . اگر حقوق ها هم مثل داراييهام افزايش پيدا ميکرد ، وضعم اين طور نمي شد . گفتم : وضع تو هم مثل وضع بقيه اقشار متوسط شده ، ولي نگران نباش ، امسال سال آخر دهه شصتيهاست و از سال ديگه سن جمعيت در کشور وارد ميانسالي شده و عرضه نيروي کار کمتر و تقاضاي نيروي کار بيشتر ميشه و با توجه به بالا رفتن هزينه هاي سرمايه گذاري در تکنولوژي ، حقوق ها افزايش بيشتري پيدا مي‌کنه . گفت : کارفرما ها که اين موضوع را قبول نمي کنند ؟ گفتم : وقتي وزارت کار ليست بيمه کارفرما که حقوق زير خط فقر ارايه داده را قبول نکنند ، آن وقت مجبور ميشن حقوق را درست پرداخت کنند . گفت : پس اگر امسال را تحمل کنم ، اميدي براي سال آينده هست ؟ گفتم : به نظر من وجود ميلياردر ژنده پوش در کشور وجه خوبي نداره ، پس بهتره اينطوري بشه .
درباره این سایت